داربات بیکو گل خاتون روپھی ہائی پھوران اوژ کوری۔ گونجو گوݯتو نیسی قویتائی “اے ڈاق مہ کپھالو اوغ کورا شیر؟ پسہ ڈاقان ہر پھوک لوا کیڑی تان اسومی۔ کیا فاقعہ ہوئی؟ اوہ مہ خدائی

نان: تہ بوکانتے دوسیان ریکو ہتیسوم کیڑیران ہی نیشی۔ 

گل خاتون: سے کیا کیڑیکو باݰ لوو بیرائی! دی کیا ہیا دوری ٹھون بیتی حال بیلیا بوک نو التی۔ اوہ اوہ خدائی موݰ ہمی ڈاقان سار ݰآ ہوتم۔ 

پوردوم خان: تا کی موشانتے دونی نا کورا کوستین دی تاتین پتہ بوئی۔ لوو دیک اسان۔ 

گل خاتون: فالتو لوو مو دیت۔ سے کیا قومو بیائی کومورو؟ 

نان: اے ژور لغل رویان اژیلی، رغونس او یردنوز قامان موژار۔ 

گل خاتون: وا کیاغ ماݰکاک بیائ ہیا ڈاق؟ جم روئی بونی کورا کیا جم تھویک رویوتین انگونیا امریکین۔ 

پوردوم خان (خڑیکھیاو): اوا کیاغ نو الومان۔ تان تاتو سوم ہیا دوری اسوم پیسہ کیانی کوراک بیاتم ۔ 

نان: بس تو اوچو تا تات ہائی تورا کومیان۔ ݰآو یو نیسی مہ ژورو اوغو پیݯے ݰاپیک تیاراور پوتوخورو نو بور۔ کوئی بائی تا ہتے تات؟ مہ ژوروت ایوکون اوغو پیسی شاپیکو ٹیکا تیل درے انگیور۔ 

تات (بیریاور اوغ گانی) : تہ ژور کورا ژیبویان۔ وخشی کوری تونجیتاو تان ہوستین۔ 

نان: تان نانو بلبل کیاغ کی اویوئی ہو چت۔ کاہک البت ژیبویان ہے کاھک مڑیو پسہ کھاکہ دومہ خور؟ ای کوڑوچیو ای نیزور تان ژوروت کوݰیم۔ 

تات: جو کانا کاغ ہی اسونی۔ ہیتان تان ژاوت کی پراو بوتہ مینو گونیان ریسان دوکانہ دی کوڑوچی نیکی۔ دیہی مݰکی اسپہ ݰآ بوسیان کیا پسہ کیا بغائی۔ 

نان: پسہ لووان سورا اسپہ کھاکو نو چھاماور۔ اسپہ پسہ کھیو نو پوشی اسوسی۔ پھوک ہنیس مہ ژوور ژیبوئی وا نسو مینوانتے لکھور۔ ہمی ناری شونی ژوتی کیاوت اختی نو بونی۔ مینو کی بیہچیرو بیانی ہیتانتے دی دیت۔ 

تات: جام کیا نو ریسیان۔ ݰاو بور اچی اسپہ کوروم شینی کیا۔ ݯتہ چھوئ بویان تہ مینو گیتی ہیا دونی وا۔  دوری گرینج نیکی تان ژوروت راوے ہیرا بی گرینج ای گانیر۔ 

گل خاتون: مہ اسپہ نو کورور تان ژاو ویݰآوے۔ کیا بدخشانوت نو بیران۔ ہیرا حوالدار بیچیو دوکانہ بی جم سیلہ گرینج انگیکو البت بوئی۔ 

پوردوم خان: اوا کیچا ہر کورا بیم؟ تروئی نس بوما؟ ہتیسوم اف نیسیکو دانہ اوچو ہتے ای کومورو ہیرا روڈا چونگ دیتی اسونی ہر وقت۔ 

نان: بہانہ مو کو مہ ژاو ژار کورمان کورے دے دوکانہ بی مہ نامہ وام نیوشے گرینج انگے۔ 

تات: دوون دی مݰکا وا دون کیا زمینو موڑار ای نیسیرانا؟ 

نان: اپاکو پھار لاکے مو ځاپیو غون۔ جو مس نوما بوئی ۵ سیری دوون انگیتی اسوم اوا۔ تیتان کوری الوسان؟ ہے پیسان تہ باپ نو ساوزیران کیا۔ ۲ پاو دون دی انگے مہ ژاو۔ پیسان توتین دوم اوا۔ متین ای ڈبہ گولڈ لیف دی انگے۔ 

ہاݰ رے تتو چو ژاو اف نیسی کورمان امالہ بونیان۔ 

داربات بیکو پوردوم خان سماندان گانی خڑیکھاو تان افار ہائی۔ 

گل خاتون: اوہ مہ خدایو وا کھیوت اپاکو پھار لاکیتاو؟ 

پوردوم خان: اوا پسات رے استم ہتے لعنت کوموران ہے راہا بونی رے۔ پھار نیسیکو اشپیڑو کوراو کورا کیاغ دی رے مہ کیڑیتانی اچی گیاوا۔ (ہمو ویڈیوا پاشیکو دی بوس)۔ 

گل خاتون: رینی دی نو رینیا۔ اف تان پونگی ݯاکونان سیاقو لوڑے ۔ موزا انجی اف نیسیکو نو باو اوشو البت۔ 

پوردوم خان (کیڑاو) : لغل بوٹ مہ انجی شینی ہتیتان نظر تان ہاݰ خراب۔ 

نان (بیریاور دے گویان): کیا بریک موتین گیتی شیرے۔ کیمیریان ہیا تورتانی۔ ژار تیار بیتی گے واہݯآ زاپ اوچو بوٹ انجی۔ 

نان: اے موش؟ کورا تا کھاڑیتانی؟ مینو ہانی چائے کورا شیر؟ 

بوغے مہ ژور تو ہیتان نسو نیشے پھوک مشقول بیکہ دیت اوا اف گومان۔ 

پوردوم خان ای ہوستہ سمندان دوری پیسی خور زاپ انجیکو بی گونجی غیریتائی۔